Συνεχίζουμε το θέμα μας απ’ τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις για να απομυθοποιήσουμε μια από τις τρεις θεωρίες, οι οποίες έχουν τόσο πολύ ριζωθεί στο μυαλό των ανθρώπων, ώστε τους κάνουν να νομίζουν πως έχουν ισχύ και να επαναπαύονται σε αυτές χωρίς να προσπαθούν.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολυγαμικό ον

Ειλικρινά, πόσο έχω κουραστεί ν’ ακούω αυτή την καραμέλα… Γενικά, έχουμε την τάση, ως άνθρωποι, να θεωρούμε σωστό ό,τι μας δυσκολεύει, γιατί δε θέλουμε να κουραστούμε από την προσπάθεια να αλλάξουμε και να διορθωθούμε σε οποιονδήποτε τομέα της ζωής μας. Έτσι ακριβώς συμβαίνει κι εδώ: Δυσκολευόμαστε να αρκεστούμε σε έναν μόνο άνθρωπο -εφόσον είμαστε εγωιστές, δεν έχουμε αγάπη, κι εφόσον είμαστε αχάριστοι, θέλουμε όσο περισσότερα γίνεται, γιατί το ένα δε μας φτάνει- κι έτσι φτάνουμε σιγά σιγά , ακόμη και στο σημείο διαρκούς αναζήτησης διαφορετικού συντρόφου. (Εδώ, θα έπρεπε να στραφούμε μέσα μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι τα αίτια αυτής της συμπεριφοράς μας, προέρχονται από διαφορετικά άλυτα προβλήματα, και πως η αλλαγή συντρόφου δε θα βοηθήσει στη λύση τους, αλλά θα προσθέσει, όμως αυτό είναι ένα θέμα για άλλη ανάρτηση).

Υπάρχουν ακόμη πολλές “διαπιστευμένες” έρευνες που επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές, οπότε ένας ακόμη λόγος, προστίθεται στα επιχειρήματά μας να παραμείνουμε στην ευκολία της πολυγαμίας.

Οι υποστηρικτές αυτής της θεωρίας διατείνονται πως αν δεν συνευρεθούμε με πολλούς διαφορετικούς συντρόφους ο καθένας μας, καταπιέζουμε τη φύση μας.

Και πάνω σε αυτό, έρχομαι εγώ να σου υπενθυμίσω: Σε ποιον τομέα της ζωής μας, της καθημερινότητάς μας δεν έχουμε υποστεί καταπίεση από την προσπάθεια που καταβάλλουμε; Ποιος ξένος μας χαρίζει, για παράδειγμα, την καθημερινή τροφή μας, αν δεν τον πληρώσουμε, κι ενώ το φαγητό είναι στη φύση του ανθρώπου, καθώς αποτελεί την ύψιστη ανάγκη για ζωή; Δεν καταπιέζεσαι καθημερινά στη δουλειά σου για να μπορείς να παρέχεις αργότερα στον εαυτό σου τα προς το ζην;

Δε νιώθεις στέρηση πολλές φορές όταν σκέφτεσαι ότι αδυνατείς να καλύψεις (βασικές) ανάγκες ,όπως ένα ευρύχωρο σπίτι, αξιοπρεπή εργασία η οποία σε καθιστά ανεξάρτητο/η ή ρούχα και παπούτσια της τελευταίας μόδας και καθημερινές εξόδους; Γιατί σε όλα αυτά επιδεικνύεις υπομονή και αποδέχεσαι ακόμη και το γεγονός ότι δε μπορείς να τα έχεις όλα, ενώ σε πιάνει μια μανία να συνευρεθείς με όσους/ες περισσότερους/ες γίνεται;

Γιατί δεν ακολουθείς τον εύκολο δρόμο της κλοπής της τροφής σου όταν είσαι σίγουρος πως δε θα σε δει κανείς και αντί αυτού, πηγαίνεις να δουλέψεις;

Σκέψου και απάντησε:

Ποιος ορίζει τη φύση; Η μοίρα και η φύση του ανθρώπου, έχουν αλληλένδετες πλευρές, κι έτσι όπως είσαι ικανός/ή να διευθετήσεις τη μοίρα σου, είσαι ικανός/ή να διευθετήσεις και τη φύση σου.

Είναι στη φύση του ανθρώπου λοιπόν, να ρέπει και προς το καλό, και προς το κακό. ΕΣΥ απλά επιλέγεις.

Και για να ισχυροποιήσω, ακόμη περισσότερο τη θέση μου, θα σου θέσω και τα εξής ερωτήματα, για να μπουν υπό σκέψη σου: Γιατί είναι έγκλημα η δολοφονία; Ο άνθρωπος από τη φύση του δεν είναι επιθετικός με ανάλογες ορμές; Γιατί είναι έγκλημα λοιπόν αν δε μπορεί να κατευνάσει (καταπιέσει) τις απίστευτα επιθετικές ορμές του οι οποίες μπορούν να τον φέρουν σε τέτοια μανία ώστε να φονεύσει άνθρωπο;

“Σου τη σπάει” ο γείτονας για τον τάδε ή δείνα λόγο, και στη θωριά του και μόνο καταπιέζεσαι και νιώθεις άβολα. Γιατί εκεί δεν έχεις το δικαίωμα να τον σαπίσεις στο ξύλο ή να του αφαιρέσεις τη ζωή;

Γιατί ξεσηκώνεται ολόκληρος ο ντουνιάς όταν ακούει για παιδεραστία; Γιατί βρίσκεις παράλογο να προτιμάει ο παιδεραστής το νιάτο , το φρέσκο από μια σιτεμένη γυναίκα 70 ετών; Αυτός γιατί πρέπει να καταπιέσει τις επιθυμίες του ενώ εσύ όχι; Όλοι μας τα νιάτα δε θέλουμε;

Οι βιαστές γιατί πρέπει παρομοίως να καταπιέσουν τις σεξουαλικές τους ορμές που τους βγαίνουν με οποιαδήποτε γυναίκα; Δεν είναι απολύτως φυσικό αυτό στον άνθρωπο και ιδίως στους άντρες; Αυτοί δεν είναι κρίμα να ταλαιπωρούνται και να καταπιέζονται δηλαδή;

Πριν βιαστείς να μου πεις ότι “όλα αυτά είναι πιο βαριές πράξεις από τη μοιχεία και τι κάθομαι και συγκρίνω τώρα”, έχω να σου πω τα εξής:

α) ΜΗ στέκεσαι στην ίδια την πράξη απαραίτητα, αλλά στην κοινή τους λογική, το κοινό τους σημείο (την καταπίεση).

β) Αν από μικρός/ή σου μάθαιναν ότι η μοιχεία είναι βαρύτατη πράξη ,όπως και η δολοφονία π.χ., έτσι θα την αντιμετώπιζες και θα σκεφτόσουν τριπλά πριν την αποτολμήσεις. Άλλωστε στην ουσία ,αν το δεις και κάπως μεταφορικά, “δανείζεσαι” έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είναι δικός σου, τον κλέβεις κατά κάποιο τρόπο.

γ) Η μοιχεία υπάρχει κι αυτή όπως κι η δολοφονία στις 10 εντολές του Θεού, καθώς για το Θεό όλα τ’ αμαρτήματα είναι ίδια. Κι αν ακόμη δεν πιστεύεις στο Θεό, θεώρησε τις 10 εντολές ως ένα κατάλογο κριτηρίων σωστού ανθρώπου. Όλα τα κακά είναι στο αίμα μας, στη φύση μας. ΕΜΕΙΣ παλεύουμε για να τ’ αποτάξουμε από πάνω κι από μέσα μας. Αν δεν ζοριστείς στη ζωή σου, προκοπή δεν κάνεις.

Για το τέλος σου αφήνω την εξής σκέψη:

Εφόσον η πολυγαμία θεωρείς ότι είναι στη φύση του ανθρώπου, γιατί γίνεσαι κτητικός/ή με το ζευγάρι σου κι ενοχλείσαι ακόμα και με μια πιο έντονη ματιά που θα ρίξει σε άτομο του αντίθετου φύλου;

Γιατί αισθάνεσαι προδοσία, λύπη και θυμό, όταν μάθεις ότι σε απάτησε; Αφού όπως ισχυρίζεσαι, είναι φυσιολογικότατο. Ή μήπως όχι;

Άρα λοιπόν προκύπτουν τρία κριτήρια για την ορθότητα των πράξεών μας:

α) Οι βιολογικές ορμές

β) Οι κοινωνικές κατασκευές και

γ) Η συνείδηση

Συνεπώς έχουμε ν’ αναρωτηθούμε μήπως οι κοινωνικές κατασκευές θεμελιώθηκαν πάνω στη συνείδηση των ανθρώπων.

Συνεχίζουμε την επόμενη εβδομάδα την κατάρριψη των επόμενων δύο θεωριών! Μέχρι τότε να είστε όλοι καλά!